برای علی دایی که یک محکوم به مرگ را نجات داد: مردمی بودن به امضا دادن و عکس گرفتن نیست

عروجی | شهرآرانیوز؛ علی دایی سال هاست که نشان داده با حاشیه سر جنگ دارد و از آن فراری است. هرجا که پچ پچ و حرف وحدیثی و مصاحبه‌‎ای باشد که بوی شلوغی و جدل بیاید، او خیلی زود خودش را از دست رسانه‌ها پنهان می‌کند. وقتی که اسمش را می‌گذارند روی یک گونه ماهی تازه یاب و صدای عالم و آدم درمی آید و کلی در فضای مجازی با او درست و غلط شوخی می‌کنند و هزارتا وکیل و وصی پیدا می‌کند، دست آخر خودش ناچار می‌شود بیاید وسط گود و بگوید اصلا از این نام گذاری ناراحت نیست.

حتی وقتی گفتند چندهزارمتر خانه دارد و فلان مقدار درآمد و در سیاره دیگری زندگی می‌کند، آمد جلو دوربین و گفت خانه اش ۴۵۰ متر است و به اندازه خودش درآمد دارد و زحمت می‌کشد و تابه حال رانتی نگرفته و در هیچ باند و دسته و گروهی هم حضور نداشته است که اگر بود، وضعیتش حالا صد‌ها برابر بهتر بود.

حالا هم اگر فیلم خانواده رهاشده از قصاص بیرون نمی‌آمد، احتمالا هیچ کدام از ما متوجه نمی‌شدیم که او کاری کرده است که طناب دار از دور گردن یک نفر باز شده و رفته سر خانه و زندگی اش و دورهم فیلمی ضبط کرده و گفته چه کسی بانی این دورهمی و بازگشت به خانواده و زندگی اش بوده است.

علی دایی از خانواده‌ای که ۱۶سال برای آزادی یک نفر رضایت نداده و تصمیم گرفته بودند قاتل را قصاص کنند، رضایت گرفت و جان یک نفر را نجات داد. تا امروز خیلی از سلبریتی‌ها و شخصیت‌های مشهور واسطه خیر شده اند و تعداد زیادی را به زندگی برگردانده اند یا به نحوی باعث امیدواری آن‌ها به آینده شده اند، ولی مسئله اینجا بود که انگار این حضور بیشتر تفننی بوده است، نه براساس چهارچوب یا یک برنامه مدون و درست و همیشگی. سلبریتی‌ها انگار فراموش کرده اند که از پایگاه بزرگ اجتماعی شان می‌توانند به چه شکلی و در چه جهتی استفاده کنند

. آن‌ها فراموش کرده اند به جای حضور در تبلیغات کالا‌های لوکس و لاکچری و حرف‌های نامربوط و بدون آگاهی، می‌توانند چه جریانی بسازند و چطور همدلی مردم را برای نجات جان آدم‌ها برانگیزند. کاری که امثال دایی و به خصوص محسن چاوشی می‌کنند، بیشتر از هروقت دیگری می‌تواند به شخصیت‌های سرشناس و پرمخاطب کشورمان در فضای مجازی نشان دهد که چطور می‌توانند به مردم نزدیک شوند و کمی از دغدغه هایشان را کم کنند. می‌توانند نشان بدهند که مردمی بودن به امضادادن و عکس گرفتن با جمعیت بزرگ دوستداران و هواداران و حضور در کمدی‌های مبتذل و زرد نیست، بلکه معنای دیگری هم دارد.

نگاه کنید به «کمپین نجات» محسن چاوشی که تا حالا ۳۲ نفر را از اعدام نجات داده و توانسته است با کمک هوادارانش پول دیه شان را فراهم کند. مشکل دیگر برخی از بازیگران و هنرمندان ایرانی این است که همه تلاششان را می‌کنند تا فرسنگ‌ها از مردم کوچه وبازار دور باشند و انگار این دورشدن به آن‌ها ابهت می‌دهد و بزرگی. اما حالا در زمانه ما و در روز‌هایی که مردم خلقشان تنگ است و احوال خوبی ندارند، این کمک‌ها و این حضور هم دلانه می‌تواند امید تزریق کند و خوش بینی و مهربانی.